Natuur verandert met ons mee.
Hoewel het verleidelijk is te denken dat er ooit een perfecte paradijselijke natuur was voordat de mens er met zijn vingers aan zat, moeten we beseffen dat natuur altijd al in beweging was. Evolutie gaat door. Natuur is een dynamisch idee en realiteit.
De mens staat niet buiten de natuur. We zijn er onderdeel van.
We zijn niet de anti-natuurlijke soort die natuur alleen maar kan bederven en vernietigen. We komen voort uit de natuur. Als een vogeltje een nestje bouwt noemen we dat natuur, maar als de mens een snelwegen netwerk bouwt is dat niet iets fundamenteel anders, behalve dat onze impact veel groter is dan van het vogeltje.
Onaangeraakte natuur is niet iets om je blind op te staren.
Er zijn weinig tot geen plekken over op aarde, waar de mens niet geweest is of menselijke aanwezigheid niet voelbaar is. Het romantisch verlangen naar ongerepte natuur helpt ons niet om actuele issues zoals klimaatverandering, ontbossing of de terugloop van biodiversiteit aan te pakken.
We co-evolueren met onze technologie.
Zoals de bijen en de bloemen in een wederzijds afhankelijke relatie zijn geëvolueerd – waarbij de bijen, terwijl ze nectar verzamelen, de bloemen helpen om zich voort te planten – zo is de mens van technologie afhankelijk, maar ook andersom. De mens is van nature technologisch. Al sinds de allereerste dag dat we mens zijn produceren we technologie. Dat is volstrekt natuurlijk en menselijk. Wel is onze technologie inmiddels zo complex en alomtegenwoordig dat ze een eigen natuurlijke dynamiek ontwikkelt, die we nog beter moeten leren kennen.
We zijn een factor in de evolutie.
We leven in een tijdperk waarin de menselijke aanwezigheid zichtbaar wordt in de geologie van de aarde. Onze aanwezigheid transformeert de planeet. De optelsom van onze menselijke activiteiten vormt een technosfeer bovenop de veel oudere biosfeer. Hoewel dit nooit een bewust ontwerp of plan was, heeft de mensheid dit veroorzaakt. Hoe gaan we ons hier in positioneren?
De mens is niet de dominante soort op aarde.
Hoewel het verleidelijk te denken is dat de mens de dominante soort is op aarde, zijn er ook nog vele andere soorten die een grote rol spelen: bacteriën, insecten, algenkoloniën, maar ook de technologische systemen waarmee we co-evolueren hebben een eigen dynamiek en agenda los van het menselijk perspectief.
We moeten vooruit naar de natuur.
De mens kan zich als doel stellen technologie te ontwikkelen die onze menselijke behoeften en potenties als uitgangspunt neemt; die ons kracht geeft, onze zintuigen en mogelijkheden vergroot, en aansluit bij onze intuïties en dromen die we over onszelf hebben gerealiseerd. Dergelijke technologie zal volstrekt natuurlijk aanvoelen. Werkelijk geavanceerde technologie is niet te onderscheiden van natuur.
Natuur verbergt zich graag.
We zullen de natuur nooit volledig leren kennen of kunnen ontleden. We dienen bescheidenheid te betrachten ten overstaan van de natuur. We zijn slechts een enkele soort op een kleine blauwe stip in een gigantisch kosmisch theater. Natuur is groter dan wij. Ze zal ons altijd blijven verrassen, verbazen en uitdagen. Dit is nooit af en dat is prachtig.