Een blikje cola en een camera: hoe ver ga je voor een paar views?

Met niets meer dan een blikje frisdrank, een kokosnoot en een camera stapte de 24-jarige Amerikaanse vlogger Mykhailo Viktorovych Polyakov in een boot richting Noord Sentinel, een verboden eiland in de Indische Oceaan. Zijn doel: een glimp opvangen van het meest afgesloten volk ter wereld. Een video die de wereld zou verbazen — of misschien gewoon viral zou gaan. Maar wat begon als een stunt, had makkelijk kunnen eindigen als tragedie.

De Sentinelezen leven daar nog zoals mensen dat duizenden jaren geleden deden. Geen internet, geen elektriciteit, geen contact met de buitenwereld. Wat voor ons onvoorstelbaar lijkt, is voor hen een bewuste keuze. Elke poging tot toenadering wordt beantwoord met boogschoten en waakzame blikken. En wie te dichtbij komt, loopt het risico niet meer levend weg te komen.

In 2018 werd missionaris John Allen Chau gedood toen hij het eiland betrad. In 2006 vonden twee vissers een gewelddadige dood toen ze te dicht bij de kust kwamen. Zelfs een reddingshelikopter na de tsunami van 2004 werd met geweld verjaagd. Toch dacht Polyakov, net als zovelen voor hem, dat hij het anders zou doen. Dat hij wél welkom zou zijn.

De Indiase autoriteiten hebben de vlogger opgepakt en hij riskeert jaren cel. Niet alleen voor het negeren van de wet, maar ook voor het in gevaar brengen van een fragiele cultuur die al eeuwenlang probeert te overleven — niet ondanks, maar juist weg van de wereld.

Het is een verhaal dat wringt. Want wat zegt het over ons, dat we met camera’s in de hand zelfs de laatste plekken zonder bereik willen binnendringen? Dat we, om gezien te worden, bereid zijn alles — ook andermans rust, leven en geschiedenis — op het spel te zetten?