Can This Virtual World Save the Real One?

Nederlandse illustrator Max Philippi heeft een online wereld bedacht die mogelijk kan helpen om de echte wereld te redden. State of Scarcity onderzoekt interessante ideeën en uitvindingen, deels geïnspireerd door Buckminster Fuller, waarvan Philippi hoopt dat ze als modellen voor toepassingen in het echte leven zullen dienen.

Als we de interactieve applicatie openen, betreden we Wrighton, een fictieve stad die zich afspeelt in een niet al te verre toekomst en gebaseerd is op concepten zoals hergebruik, recycling en ont-cultivering. In deze samenleving doen mensen alles "goed" in sociaal en ecologisch opzicht door oude en nieuwe natuur te combineren. Philippi legt uit hoe:

“In de kern gaat State of Scarcity over het in balans brengen van de mensheid met al het andere op de planeet. Volgens het WWF Living Planet Report van 2012 zou de mensheid als geheel nog een halve extra aarde nodig hebben om de huidige levensstijl vol te houden. Erger nog, als iedereen zou leven als een Nederlander, zoals ik, zouden we in totaal drie en een halve aarde nodig hebben.

"Dus de huidige overbelasting en vernietiging van ecosystemen gebeurt, en dat is verschrikkelijk. Daarom ben ik op zoek gegaan naar de grote boosdoeners die verantwoordelijk zijn voor deze situatie, maar het bleek onmogelijk om mensen te beschuldigen zonder hypocriet te zijn. Ik ontdekte dat ik zelf, als inwoner van een westers land, vaak net zo schuldig was als de schurken.

"Om deze valkuil te vermijden, besloot ik een fictieve samenleving af te beelden om me te concentreren op onze mogelijkheden en kansen, niet op onze fouten en vergissingen. Ook stelde de super slimme uitvinder Buckminster Fuller dat wanneer een probleem in menselijk gedrag moet worden opgelost, men niet moet proberen de mensen zelf te veranderen, maar hun leefomgeving. Daarom schilder ik in mijn digitale applicatie een toekomstige staat die technologisch superieur is, economisch super-sociaal, en dood voor het kapitalisme.

"Inspiratiebronnen voor deze zogenaamde State of Scarcity zijn onder andere: de eerder genoemde Buckminster Fuller was een genie dat het als zijn levensmissie zag om een comfortabele wereld voor mensen te creëren, maar met zo min mogelijk middelen. Zijn motto 'meer doen met minder' weerklinkt in al zijn ideeën, variërend van bijna pure sciencefiction, zoals zwevende steden in luchtschepen en het omhullen van een deel van New York met een gigantische geodetische koepel om het klimaat te beheersen, tot meer aardse projecten zoals efficiënte auto's en modulaire woningen. Het Venus Project is een groep die streeft naar het herbouwen van de wereld tot een utopie waar saai werk onnodig is, geld niet bestaat, en de mensheid het milieu op een gebalanceerde en verantwoordelijke manier benadert. Ze willen geheel nieuwe stadsystemen bouwen in een mooie futuristische witte stijl, die zo'n toekomst mogelijk zouden maken. Het Spaanse dorp Mondragón heeft een sociaal-economisch systeem ontwikkeld dat zeer goed werkt. Het dorp als geheel is een conglomeraat van een veelheid aan samenwerkende super-sociale coöperaties. De gehele beroepsbevolking van deze coöperaties is deels eigenaar, en beslissingen worden democratisch genomen, wat resulteert in een zeer solidariteitsgericht systeem waarin iedereen gelijk is.

"Een van de hoofdconcepten van de State of Scarcity is ont-cultivering. Omdat de talloze natuurlijke processen en systemen die de planeet in leven houden het beste functioneren zonder menselijke tussenkomst, zou het het beste zijn als de mensheid de planeet teruggeeft aan de natuur. De mensheid heeft de natuur nodig, maar de natuur heeft de mensheid niet nodig. Daarom trekt de menselijke bevolking zich in de nieuwe wereld terug in aangewezen kolonies. Gevaren die zijn achtergelaten door de oude wereld worden ontdaan van recyclebare materialen en onschadelijk gemaakt. Vervolgens krijgt de natuur in de ont-cultiveerde gebieden weer vrij spel; en blijft de mensheid grotendeels binnen hun kolonies.

"De applicatie speelt zich af in het Greater Fullerport Area, een van deze kolonies. Terwijl in de ont-cultiveerde zones de natuur ongestoord blijft, wordt deze hier strak gecontroleerd. Boerderijen in geometrische vormen leveren de maximale hoeveelheid gewassen op. Vlees wordt gekweekt in vaten, omdat veeteelt te inefficiënt is. Hout wordt geoogst van uitgestrekte plantages. Steden worden gebouwd in vooraf bepaalde hexagonale vormen om ruimte te besparen, waarbij hout (volledig hernieuwbaar) en aluminium (volledig recyclebaar) een grote rol spelen in de bouw.

"Dus de nieuwe aarde is verdeeld tussen de gecondenseerde menselijke kolonies en de uitgestrekte wildernis. Deze twee werelden gaan hand in hand, waarbij de 'oude' natuur de planeet in stand houdt, en de 'nieuwe' natuur wordt ontwikkeld om de mensheid het beste te dienen."

Afstand doen van de oude wereld en een nieuwe opbouwen: het is slechts fictie... tot nu toe!