YouTube preserves unmediated Nature

Op YouTube is er een hele subgenre van safarivideo's die in gruwelijk detail laten zien wat het precies betekent om te leven en te sterven in de Oude Natuur. De bovenstaande film is een bijzonder misselijkmakend voorbeeld, waarin Afrikaanse wilde honden een koedoe uitbenen en verslinden terwijl de antilope nog springlevend is. Het is het soort materiaal dat meestal op de montagevloer belandt tijdens de productie van een typische natuurdocumentaire. Wildlife-films zuiveren de relatie tussen roofdier en prooi. De dood vindt buiten beeld plaats; als deze wordt getoond, is het bloedeloos en snel. Amateur-natuurvideo's verwijderen een laag van artistieke interpretatie tussen het publiek en de "authentieke" natuur. Zonder soundtrack of een verteller die de jacht contextualiseert, wordt de dood noch triomfantelijk noch tragisch. Het geeft geen morele lessen. In de natuur, zoals op YouTube, gebeurt de dood gewoon.

Amateurvideo's zoals "Survival of the Fittest" concurreren om pageviews en handhaven daarom nog steeds het amusementsgebod van traditionele wildlife-filmmaking. Webcams gericht op nestelende vogels of savannewaterplaatsen bieden een nog directere ervaring. Ze zijn direct, onbewerkt en meestal niet opgenomen. Met andere woorden, wildlife-webcams zijn het beste alternatief voor er zelf te zijn. Vroeger waren professioneel geproduceerde films, artikelen en boeken de belangrijkste middelen voor stadsbewoners en kantoormedewerkers om enig wild leven te ervaren dat bedreigender is dan een duif. Geavanceerde digitale technologieën hebben geholpen om enige 'waarheidsgetrouwheid' in de werking van wilde ecosystemen te herstellen. In zekere zin zijn YouTube en andere websites onbedoelde parken geworden die het behoud van onbemiddelde natuur hooghouden.