Manko & Dinner [#7]

Manko knipperde met zijn ogen. Toen knipperde hij nog eens, en nog eens en nog eens. Terwijl hij dat deed, ging hij door verschillende lagen tegelijk en hij was verblind en verbaasd, zijn mond viel open van alles wat hij zag. Hij begon steeds sneller te knipperen. Het duurde niet lang voordat hij duizelig begon te worden.

Nada: 'Je kunt maar beter stoppen met knipperen, anders ga je zo over je nek. Bokor, help hem alsjeblieft.'

Terwijl hij knipperde, zag Manko allerlei lagen uit Bokors hoofd tevoorschijn komen. Bokor glimlachte.

Bokor: 'Doe je ogen dicht. Ontspan. Doe je ogen niet open voordat je voelt dat je klaar bent voor je eerste reis. Het vergt geduld en vaardigheid om deze lagen goed te navigeren. Begin met ze één voor één te verkennen en geniet van de ontdekking. Het is een magisch gevoel dat je maar één keer in je leven kunt ervaren. Na een tijdje wordt het gewoon onderdeel van je routine. Het wordt een deel van jou, een deel van je natuur. Nu, als je je ogen opent, knipper dan drie keer snel en één keer langzaam.'

Door zijn ogen te sluiten had Manko blijkbaar zijn lenzen gereset naar wat Preset Manko 1 leek te heten. De woorden verschenen uit het donker, knipperden kort voor hem en verdwenen. Manko opende zijn ogen en begon te knipperen zoals Bokor hem had geïnstrueerd.

Zero: 'Neem je tijd en kijk om je heen.'

Het eerste wat Manko opviel, was dat zijn gastheren en de kamer er niet anders uitzagen. Een opluchting, want hij had een glimp opgevangen van enkele verontrustende dingen terwijl hij door de lagen flitste. Het tweede dat hij opmerkte, was dat de stoelen en de tafel nu anders waren. De tafel leek alsof hij rechtstreeks uit de stam van een reusachtige boom was gezaagd. De stoelen waren nog steeds witte blokken, maar hij merkte dat ze meteen recht en stevig werden, terwijl ze eerder meer aanvoelden alsof ze gevuld waren met schuim.

Pas daarna merkte hij dat er plotseling nog een persoon aan tafel zat. Het was een oudere dame in de kleding van, nou ja, een oudere dame.

Zero: 'Bessie is een projectie van Bokor. Zij is onze kok. Bokor houdt ervan om nieuwe recepten te bedenken en Bessie presenteert ze aan tafel. Voor Bokor is Bessie de kers op de taart van zijn laagentaart. Bokor lijkt misschien nogal stil en serieus, maar Bes zal snel je beste vriendin zijn. Op dit moment wil ze je graag ons vijfgangenmenu persoonlijk presenteren.'

Manko keek naar Bessie. Bessie keek terug en glimlachte. Toen hij haar goed bekeek aan de overkant van de tafel, merkte hij dat ze eigenlijk een beetje nerveus en ongeduldig was. Was dit een projectie van Bokors stemming of gewoon Kunstmatige Intelligentie?

Bessie: 'Welkom, aangenaam kennis te maken Manko. Mijn naam is Bes en ik ben hier om je kennis te laten maken met Nano Koken. Dit diner zal als een tutorial zijn, om je een voorproefje te geven van wat komen gaat. Laat me elke gang zorgvuldig uitleggen, aangezien we de hele avond voor ons hebben.'

Manko was blij te horen dat het avond was. Hij had elk gevoel voor tijd verloren terwijl hij ondergronds was.

Bessie: 'Elke gang zal verschillende ervaringen voor je in petto hebben. De eerste gang, soep, heb je al gehad.'

Zero: 'Zoals je waarschijnlijk hebt gemerkt toen je de kom soep at, is Nano Koken heel anders dan normaal koken. Je ziet, normaal gesproken als je een kom soep op moleculair niveau bekijkt, zie je het volgende.

De atomen van de soep bewegen veel en botsen tegen de atomen van de kom. Dit zorgt ervoor dat de atomen in de kom, die normaal gesproken maar een beetje bewegen, meer gaan trillen dan normaal. Zo verwarmt de hitte van de soep de kom. En zelfs nadat we de soep hebben opgegeten, trillen de atomen in de kom nog steeds. Dus wat wij de verspreiding van warmte noemen, is eigenlijk gewoon het trillen van atomen.'

Bessie: 'Voordat we beginnen met het voorgerecht, wil ik benadrukken dat je ons volledig moet vertrouwen. Vertrouwen is uiterst belangrijk aan onze tafel. Dit voorgerecht zal je een kort momentair gevoel geven van verbondenheid met iedereen aan tafel, omdat we allemaal dezelfde sensatie zullen delen. Het is bewezen dat dit het beste werkt wanneer alle betrokken partijen zich op hun gemak voelen bij de situatie en bij elkaar.'

Bess knipte met haar vingers.

Het eerste wat Manko opmerkte, was dat de tafel leek te vibreren. Dit was ongetwijfeld een AR-effect. Toen verspreidde dit trillen zich naar het blok waarop hij zat. Het begon een beetje te wiebelen, net zoals het gevoel dat je krijgt als je op een draaiende wasmachine zit. Eerst begonnen zijn bovenbenen en daarna zijn onderbeen zachtjes en heel aangenaam te vibreren, toen verspreidde het gevoel zich naar zijn romp en de rest van zijn lichaam. Zijn hoofd begon te bewegen alsof hij meebewoog op het ritme van muziek.

Hij keek rond de tafel. Zero zat aan het ene uiteinde van de tafel, zijn ogen gesloten, een glimlach op zijn gezicht en zijn snor helemaal omhoog gekruld. Naast hem zat Bes, die rondkeek zoals een kok zou doen wanneer hij zijn gasten controleert. Ze knipoogde naar Manko. Naast Bes zat Nada. Ook zij had haar ogen gesloten en haar haar gloeide fel. Naast haar zat Bokor, ogenschijnlijk onaangedaan, terwijl hij aantekeningen maakte op een virtueel notitieblok voor hem. En aan zijn andere kant zat Gill, met gesloten ogen zoals de anderen.

Dus sloot Manko ook zijn ogen en begon de vibrerende sensatie in zijn lichaam te verkennen. Langzaam veranderde het gevoel. Het was nu alsof hij op een houten pier zat en de zee deze langzaam liet bewegen. Vanuit de verte kwam iemand naar hem toe en elke stap resoneerde sterker en sterker totdat deze persoon voor hem langs liep, waardoor hij veel heen en weer bewoog.

Manko opende zijn ogen. Het eerste wat zijn aandacht trok was Nada's haar, nu bijna een vuurbal en haar groene ogen staarden hem aan. Het wiebelende gevoel was zo sterk geworden dat hij de tafel vastgreep om zichzelf te stabiliseren. Een warm gevoel ging door zijn lichaam. Hij voelde zich heel opgewonden. Een lange vibratie ging door de hele kamer. De vibratie van een enorm schip dat zijn motoren opstart, waardoor het dek trilde. Zijn lichaam, de stoel, de tafel, Nada's haar en iedereen aan tafel, alles zoemde in harmonie.

En toen complete stilstand. Alles stopte. Het effect was ongelooflijk ontspannend. De laatste vibraties verlieten zijn lichaam en daarmee nam een direct gevoel van vredigheid het over.