Field of Waves

Parks zijn geen natuur. Parks zijn cultuur: door de mens gemaakte simulaties van natuur, zorgvuldig geconstrueerd om wandelaars, hardlopers en mountainbikers een recreatieve, maar begrensde – geen wolven & beren alstublieft! – 'natuurlijke' ervaring te bieden. Aangezien parken slechts beelden van de natuur zijn, waarom de simulatie dan niet een beetje aanpassen, terwijl de kalmerende eigenschappen, die zo gewaardeerd worden door het menselijk brein, behouden blijven?

Voor het Storm King Kunstcentrum creëerde kunstenares Maya Lin een simulatie van golvende, rollende golven met behulp van aarde en gras. De golven variëren in hoogte van drie tot bijna vijf meter, met een afstand van ongeveer twaalf meter tussen de golfdalen. Omdat het op dezelfde schaal is uitgevoerd als een echte reeks golven, is de ervaring van de toeschouwer vergelijkbaar met die van op zee, waar men visueel contact verliest met aangrenzende golven. Samengestelde krommingen zorgen voor een complexe en subtiele interpretatie van de ruimte in de vorm van een omgeving die de toeschouwer naar binnen trekt en een gevoel van totale onderdompeling creëert.

Gerelateerde berichten: Telefoonbomen, Groenreclame, Brein heeft 'natuur' nodig, In de Wildernis, Golven van Asfalt. Met dank aan Rory Solomon.